Το
να επιχειρήσει κανείς, μέσα από λίγα σχόλια, να αναδείξει το μέγεθος της
ατιμίας της Αρτοτινής προπαγάνδας για το επώνυμο και τη γενέτειρα του Αθανασίου
Διάκου, θα θύμιζε τον ευήθη πρωταγωνιστή της συλλογής αρχαιοελληνικών ανεκδότων
"Φιλόγελως" του Ιεροκλέους και του Φιλαγρίου Γραμματικού, που
θέλοντας να πουλήσει ένα σπίτι περιφερόταν και έδειχνε ως δείγμα μια... πέτρα
από αυτό!
Προσέτι,
το να ασχολείται κάποιος με τους κουτοπόνηρους απατεώνες της Αρτοτινής
Μυθολογίας για τον Αθανάσιο Διάκο, είναι σπατάλη εκείνου που ο Αντιφών θεωρούσε
ως "το πολυτελέστατον ανάλωμα", δηλαδή του χρόνου του.
Όμως,
με τα λόγια του Σταγιρίτη, "οἱ [...] μὴ ὀργιζόμενοι ἐφ᾽ οἷς δεῖ ἠλίθιοι δοκοῦσιν εἶναι" (Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια 1126 a 14). Εξάλλου,
το να μην ξεμπροστιάζονται τέτοιες μνημειώδεις αθλιότητες, όχι μόνον
αποθρασύνει περαιτέρω τους αυτουργούς τους αλλά απενοχοποιεί και όλους
εκείνους που - με το "άλλοθι" τάχα ότι δεν ήξεραν τίποτε επ΄
αυτών - τις/τους ανέχονται. Προς τούτο, ας θυμηθούμε τον ρωμαϊκό κανόνα, όποιος σιωπά φαίνεται ότι συναινεί (qui
tacet, consentire videtur)...
Ως ελάχιστο δείγμα αυτής της απερίγραπτης αθλιότητας, έστωσαν π.χ. τα ακόλουθα:
Γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου: Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσίδας
https://filopefthis.blogspot.com/2022/10/Αρτοτινίστικα...
https://
Πού πας ρε Καραμήτρο... Βήλε; Τι μπαρούφες είναι αυτά που μας τσαμπουνάς;
https://geneteiraathanasioudiakou.blogspot.com/2024/07/