Κάθε άνθρωπος μπορεί να πλανάται, κανείς όμως - εκτός αν είναι ηλίθιος - δεν μπορεί να επιμένει στην πλάνη. Εν πρωτοτύπω λατινιστί: Cuiusvis hominis est errare, nullius nisi insipientis in errore perseverare (Cic., Phil. 12.5). Ασφαλώς δε, είναι χειρότερος και από ηλίθιος όταν δεν πρόκειται απλώς για πλάνη, αλλά για απάτη.
Ερήμην αυτών, εδώ θα αναφερθούμε σε έναν Αρτοτινό υδραυλικό, πτυχιούχο Δημοτικού Σχολείου, που λέγεται Κωνσταντίνος Γ. Τσέλιος και ο οποίος αφελώς φθέγγεται και δογματίζει εντύπως, δίκην σπεσιαλίστα ιστοριοδίφη, για βιογραφικά στοιχεία του Αθανασίου Διάκου.
Δυστυχώς για τη θλιβερή περίπτωσή του, περί της οποίας βλ. φερ’ ειπείν:
Ελλεβόρου δείται
https://filopefthis.blogspot.com/2024/08/blog-post.html
συζητείται στους κύκλους των ερευνητικώς ασχολουμένων με τον Ήρωα της Αλαμάνας, ότι ακόμη και ο χαρακτηρισμός κουτοπόνηρος απατεώνας είναι ευφημισμός.
Ενδεικτικά ως προς αυτό θα αρκεστούμε σε ένα μόνο παράδειγμα – και δη όχι το πιο ακραίο, από τα πολλά και διασκεδαστικά που μας προσφέρει η «ιστοριοδιφική» σκαπάνη του –, το οποίο πάντως είναι αρκούντως αποκαλυπτικό για το τι εστί Κωνσταντίνος Γ. Τσέλιος.
Στις 24.3.1946 λοιπόν η Ακαδημία Αθηνών τίμησε με βραβείο μια μελέτη του Τάκη Λάππα, που είχε τίτλο «μολών λαβέ» και αντικείμενο τη βιογραφία του Αθανασίου Διάκου. Αυτή τη μελέτη του Τάκη Λάππα, ο Κωνσταντίνος Γ.Τσέλιος την αναφέρει αρκετές φορές μέσα σε ένα φαιδρεπίφαιδρο "σύγγραμά" του, που κυκλοφόρησε το 2023 με τίτλο «Αθανάσιος Διάκος: Μύθος και πραγματικότητα. Η αληθινή ιστορία του Ήρωα». Επί του προκειμένου εκεί επιδίδεται σε ένα ασύλληπτο κρεσέντο απατών κατά τα εξής επίπεδα:
Τερατολογία 1ου βαθμού. Ο Τσέλιος ξεκινάει με ένα παρανοϊκό ψέμα, τάχα ότι αυτή η μελέτη του Τάκη Λάππα υπάρχει στο αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών και ως εκ τούτου μπορεί να τη μελετήσει ο τυχόν ενδιαφερόμενος, για να διασταυρώσει την αξιοπιστία των ισχυρισμών του Τσέλιου σχετικά με το περιεχόμενο της μελέτης του Λάππα. Μάλιστα προκλητικά αυτό το αναφέρει όχι μόνο μια φορά, αλλά δυο φορές: πρώτη φορά στη σελίδα 16 και δεύτερη φορά στη σελίδα 18 του προαναφερθέντος πονήματός του. Στην πραγματικότητα αυτή η μελέτη του Τάκη Λάππα δεν κρατήθηκε ποτέ από την Ακαδημία, οπότε δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν και φυσικά ούτε και τώρα υπάρχει στο αρχείο της Ακαδημίας – τελεία και παύλα επ’ αυτού.
Τερατολογία 2ου βαθμού. Όμως το παραλήρημα του Τσέλιου δεν σταματάει εδώ. Απτόητος προχωράει παραπέρα ισχυριζόμενος πως τα περί της ύπαρξης αυτής της μελέτης του Λάππα στο αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών δεν είναι προϊόν πληροφόρησής του από τρίτους, αλλά προσωπική βιωματική του εμπειρία. Έχει δει ο ίδιος αυτή τη μελέτη στην Ακαδημία (σελ. 18).
Τερατολογία 3ου βαθμού. Προσέτι, λάβρος ο Τσέλιος δηλώνει ότι αυτός ο ίδιος της έχει ρίξει μια… ματιά στο αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών (σελ. 18). Δηλαδή τη φυλλομέτρησε και μάλιστα με όσα διάβασε, διαμόρφωσε και άποψη επί του περιεχομένου της. Τρικυμία εν κρανίω. Παρανοϊκό. Ο Τσέλιος υπερβατικά "βλέπει" σε οπτασίες (αλλά και διαβάζει, και επιπροσθέτως κρίνει κιόλας!) ακόμη και κείμενα που δεν έχει συναντήσει στην εγκόσμια πραγματικότητά του…
Τερατολογία 4ου βαθμού. Ανεπίσχετος πλέον ο Τσέλιος, περαιτέρω ισχυρίζεται επιπλέον ότι έχει στην κατοχή του αυτή τη μελέτη του Τάκη Λάππα. Αυτό το επαναλαμβάνει δυο φορές: πρώτα στη σελίδα 81 και μετά στη σελίδα 82, ενδεχομένως για να είναι σίγουρος πως αυτή η βαρύγδουπη δήλωσή του δεν θα διαφύγει της προσοχής των αναγνωστών του.
Τερατολογία 5ου βαθμού. Αλλά το αποκορύφωμα του ρεσιτάλ παρλαπιπολογίας του Τσέλιου επ’ αυτού του θέματος, συντελείται με τη θρασύτατη διαβεβαίωσή του ότι αυτή τη μελέτη του Τάκη Λάππα τη θέτει στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου μελετητή! Και αυτή την εξωφρενική κοτσάνα, δεν αρκείται στο να την εξεμέσει μια μόνο φορά (σελ. 81), αλλά την επαναλαμβάνει, προς εμπέδωσή της από τους αναγνώστες του, και για δεύτερη φορά (σελ. 82). Αν βέβαια θέλετε να διασκεδάσετε με τις αντιδράσεις του σε ενδεχόμενο αίτημα για να σας επιδείξει αυτή τη μελέτη του Τάκη Λάππα, δεν έχετε παρά να επιχειρήσετε να επικοινωνήσετε προς τούτο μαζί του. Αι δε λης πείραν λάβε. Τότε είναι που θα γελάσει ακόμη και το παρδαλό κατσίκι.
Τραγάρικη καλπουζανιά για σεμινάριο μυθομανών!
Ο Κ.Γ. Τσέλιος (κάτοχος του επίζηλου τίτλου τερατολόγος 5ου βαθμού) ενσαρκώνει το στερεότυπο του «ιστοριοδίφη» της Αρτοτινής προπαγάνδας για τον Αθανάσιο Διάκο. Οποιαδήποτε πτυχή της ξεκινάει πάντοτε τσελιοειδώς πως.
Ούτως εχουσών των Τσελίων προκλήσεων, ανυποχώρητο πλέον αίτημα εν
προκειμένω είναι το: Τσέλιε δώσε στο… “λαό” σου τη μελέτη
του Τάκη Λάππα «μολών λαβέ», που βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών το 1946. Έχεις
βεβαιώσει με τον κατηγορηματικότερο τρόπο ότι είναι στην κατοχή σου και ότι τη
διαθέτεις σε τυχόν ενδιαφερθησομένους.
Βέβαια το πρόβλημα με τις αρλούμπες του Τσέλιου δεν περιορίζεται μόνο στην προαναφερθείσα περίπτωση της μελέτης του Τάκη Λάππα. Υπάρχουν και άλλες τραγικές τερατολογίες του και δη ακόμη εξωφρενικότερες. Ναι, εξωφρενικότερες ακόμη και από την εξωφρενική περίπτωση της μελέτης του Τάκη Λάππα! Φερ’ ειπείν μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή που αφορά τον Δημήτριο Ευθυμίου Τσιπούρα (1869-1953), πάλαι ποτέ πρόεδρο της Αδελφότητας των εν Αθήναις και Πειραιεί Παρνασσιδέων κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, με επίκεντρο τον οποίο ο Τσέλιος ατεκμηρίωτα σκαρώνει -με τρισάθλιες παραχαράξεις της αλήθειας- παρανοϊκά σενάρια.
Εξάλλου ο Τσέλιος, όλα αυτά τα φληναφήματα δεν τα πρωτολανσάρισε το 2023. Χρόνια τώρα μηρυκάζει τις ίδιες σαχλαμάρες (τουλάχιστον από το 2013 διαδικτυακά και μεταγενέστερα εντύπως σε συνέχειες στην εφημερίδα ΑΡΤΟΤΙΝΑ), απτόητος από τις επισημάνσεις και την κατακραυγή ότι παραλογίζεται. Η παρεκτροπή του δεν είναι στιγμιαία, είναι διαρκής.
Όμως έτσι τίθεται το ερώτημα: καλά ο Τσέλιος, είναι… Τσέλιος(!) κατά τα προαναφερθέντα, αλλά τάχα σε τι είναι καλύτεροί του οι συγχωριανοί του, που προωθούν παντοιοτρόπως τη «συγγραφική» του πραμάτεια;
Κατά ταύτα, στον… φερέλπιδα ιστοριοδίφη, που ιταμώς παραγγέλνει στους
Μουσουνιτσιώτες να κάνουν γαργάρα (sic!)
τη γέννηση του Διάκου στο χωριό τους και να αρκεσθούν στην καταγωγή του (ενθ.ανωτ., σελ. 81), ποιούμεθα την οίκτου
σημαντική αφιέρωση:
Καλά ’σαν Τσέλιο μ’ στον μπιντέ, καλά στο καζανάκι,
τι χάλευες, τι γύρευες λάγιε μ’ στην Ιστορία;
Πήγα να ’πω μπαλαφαριές, να ’πω και μουραπάδες,
κι εκεί με ξεμπροστιάσανε, με ’κάναν των σκυλιώνε.
à la manière de
Καλά ’σαν Θύμιο μ’ στ’ Άγραφα, καλά ’σαν στα Τζουμέρκα
https://www.youtube.com/watch?v=4kM37K5qRtg
Οι μπιντέδες και τα καζανάκια εν προκειμένω υποδηλώνονται κατά συνεκδοχή στον Ενικό – λάγιος είναι ο μαύρος. Ως υποβοήθηση προσανατολισμού του στα συμφραζόμενα της αφιέρωσης, τον παραπέμπουμε στα εισαγωγικά σχόλια της ανάρτησης:
Χάρης Πατρινός – Θύμιος Τσεκούρας
https://www.youtube.com/watch?v=60CXv0ZY9qw
Επιμύθιο: Ο γραφικός «ιστοριοδίφης» Κωνσταντίνος Γ. Τσέλιος καλείται – δια μίαν εισέτι φοράν! – να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι έχει στα χέρια του τη μελέτη του Τάκη Λάππα «μολών λαβέ», την οποία βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών το 1946. Άλλως, εσαεί θα τον στιγματίζει, κατ’ αναφοράν προς το ποιόν του, η ρήση αυτό που είσαι φωνάζει τόσο δυνατά, ώστε εκείνα που λες δεν ακούγονται!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου